پویشگر

رفتن به فضا ممکن است سرگرم کننده به نظر برسد، اما واقعیت این است که فضانوردان سال ها آموزش های وسیعی– هم از نظر روحی و هم از نظر جسمی – می بینند تا سفر آنها از سیاره زمین به هر جای دیگری ممکن شود. هر وقت به اکتشافات فضایی فکر می کنیم تصاویری از مردانی به ذهنمان متبادر می شود که سر تا پا در لباس سفید پوشیده شده اند و کلاهی مانند تنگ ماهی بر سر دارند. حقیقت هم این است که لباس های فضایی برای بقا در خارج از زمین بسیار حیاتیند و بدون آنها فضانوردان نمی توانند مدت زیادی زنده بمانند.

این که به طور دقیق چه مدت می توان بدون لباس فضانوردی در خلأ زنده ماند مشخص نیست. هرچند دانشمندان حدس می زنند که حدود یک تا دو دقیقه طول می کشد تا در هم شکسته شدن بدن شروع شود. در حالی که در فیلم های سینمایی یا مجموعه های تلویزیونی می بینیم که فضانوردان منفجر یا منجمد می شوند و می میرند یا بلافاصله مرگ را تجربه می کنند، اما در عالم واقعیت قضیه کمتر ترسناک است -البته فقط کمی.

آن طور که اخترشناسان سازمان فضا ناسا توضیح می دهند، مشکلات جزئی مختلف (آفتاب سوختگی، احتمالاً “خمیدگی و چنبره شدن”، برخی از تورم های پوستی و بافت زمینه ای [خفیف ، برگشت پذیر و بدون درد] پس از ده ثانیه یا بیشتر شروع می شود. همچنین فرد هشیاریش را به خاطر فقدان اکسیژن از دست می دهد. آسیب ها جمع می می شوند و پس از شاید یک یا دو دقیقه او می میرد.البته چنان که گفته شد واقعاً مشخص نیست که بعد از چه مدت فرد می میرد.

قطعاً کسی توصیه نمی کند افراد بدون محافظت به داخل فضا شناور شوند، اما در هر حال اگر حادثه ای رخ دهد، فضانوردان از فرصتی مناسب برخوردارند تا پس از قرار گرفتن در معرض خطر به سرعت بتوانند پناهگاهی برای خودشان پیدا کنند و به بقا ادامه دهند.