پویشگر

بسیاری از نابینایی‌ها قابل پیشگیری هستند؛ زیرا نابینایی و کم بینایی، یا ارثی است یا غیرارثی که هر کدام، پیشگیری و درمان مخصوص به خود را دارد.

کاربرد عصا به عنوان وسیله کمکی در رفت و آمد نابینایان ، از قرن‌ها پیش متداول بوده، ولی استفاده از عصای سفید به شکل امروزی و به عنوان نمادی برای شناخت نابینایان ، به بعد از جنگ جهانی اول برمی‌گردد.

در سال ۱۹۲۱ میلادی ، عکاسی از شهر بریستول انگلستان به نام جیمز بیگز - که در اثر سانحه‌ای بینایی خود را از دست داده بود- برای در امان ماندن از گزند وسایل نقلیه در خیابان‌های اطراف محل زندگی‌اش ابتکار استفاده از عصای سفید را از آنِ خود کرد تا به راحتی برای همگان قابل دید باشد.

پس از آن دو تن از برجسته‌ترین محققان آمریکایی به نام‌های دکتر ناول پری (ریاضیدان) و دکتر جاکوپس تن بروک (حقوقدان)، توانستند قانونی در پانزدهمین روز از ماه اکتبر به عنوان قانون عصای سفید به تصویب برسانند و این روز را به عنوان روز جهانی نابینایان نامگذاری کنند. در این قانون، تمامی حقوق اجتماعی فرد نابینا به عنوان عضوی از جامعه متمدن، انعکاس یافته است.

ابداع خط بریل برای نابینایان

خط بریل، خطی است که در قرن نوزدهم میلادی، برای سهولت کار افراد نابینا و کم بینا در امر تحصیل و تعلیم و تربیت توسط لویی بریل فرانسوی ابداع شد. پدر لویی بریل کفاش بود و لویی درکارگاه وی کار می‌کرد. روزی درفش کفاشی به چشم وی برخورد کرد و در اثر این حادثه، لویی از نعمت بینایی محروم گردید.

پس از آن، او درباره افرادی که از نعمت بینایی برخوردار نبودند، بسیار اندیشید و سرانجام به فکر افتاد تا خطی را به وجود آورد که افراد نابینا به وسلیه آن به راحتی به امر خواندن و نوشتن بپردازند. او پس از مدت ها، موفق به ابداع خطی گردید که به نام وی، بریل نامیده شد.

حقوق اجتماعی افراد نابینا

نابینایان، حق بهره‌گیری از کلیه امکانات رفاهی معمول در جامعه را دارند. آنان، حق دارند از پیاده‌رو‌ها، خیابان‌ها، بزرگراه‌ها و وسایل ترابری همگانی مانند هواپیما، قطار، اتوبوس، خودرو، کشتی، هتل‌ها، مکان‌های عمومی و مراکز تفریحی و مذهبی بهره‌برداری کنند.

چنانچه گهگاه محدودیتی برای استفاده از این تسهیلات و مکان‌ها در میان باشد، باید فراگیر همه افراد جامعه باشد و اگر شخص یا سازمانی فقط برای نابینایان در استفاده از تسهیلات همگانی، محدودیت ایجاد کند یا حقوق نابینایان عاقل و بالغ را نادیده بگیرد، مجرم شناخته می‌شود.

رانندگان وسایل نقلیه، موظف به مراعات کامل نابینایانی هستند که با عصای سفید در خیابان‌ها آمد و شد می‌کنند. دولت، موظف است نابینایان را به مشارکت در امور دولتی تشویق کند تا آنان نیز به کار مشغول شوند.

درمان و پیشگیری از نابینایی

بسیاری از نابینایی‌ها قابل پیشگیری هستند؛ زیرا نابینایی و کم بینایی، یا ارثی است یا غیرارثی که هر کدام، پیشگیری و درمان مخصوص به خود را دارد.

به عنوان مثال در موارد ارثی، می‌توان با انجام مشاوره‌های پیش از ازدواج، از بروز آن‌ها جلوگیری کرد و در موارد غیرارثی، می‌توان با مراجعه به موقع به پزشک متخصص و رعایت مسائل ایمنی و بهداشتی، از بروز آن جلوگیری به عمل آورد. پس بهتر است با توجه عملی به شعارِ «پیشگیری ، بهتر از درمان»، زندگی‌ای سرشار از سلامت و نشاط برای خود، خانواده و جامعه به ارمغان آوریم.